De herfst staat voor de deur.
Ik vind het prachtig het verkleuren van de bladeren, de kastanjes die naar benden komen vallen.
Allerlei lekker dingen die je kan maken, zoals stew, en pompoen gerechten.
's avonds weer kaarsjes aan. Gezellig onder een dekentje op de bank.
Thanksgiving voor de deur, Sint Maarten.
Maar aan al dat leuks zit ook een keer zijde.
Herfst betekend, pijn, een intens gemene pijn die 24/7 aanhoud tot dat het droge warme weer er weer aan komt.
Herfst betekend, dagen dat je me ziet hollen en vliegen door het huis. En de dagen dat me niet ziet betekend simpel weg dat mijn lijf het die dag heeft begeven.
Ik kan nauwelijks lopen, mijn handen kan ik niet gebruiken omdat het of te zeer doet of omdat ik simpel weg geen kracht in mijn handen heb.
Herfst betekend, dat veel mensen mijn niet snappen, denken dat ik me aanstel, want het gaat toch goed, ik zag je gisteren nog dit en dat doen, en nu zou je niet zus of zo kunnen doen?
De lente en de zomer, zijn er om te genieten, mij te zien met een smile op mijn gezicht. In de herfst en winter hoop ik dat je me ziet met een smile op me gezicht, en zie je me niet, dan hoop ik dat je nog eens terug denkt aan deze blog en me niet veroordeeld. Even zo voor al de anderen mensen die onzichtbaar ziek zijn.
Blijf dichtbij je Maker.
foto bron: Google
