De gedachten dat het zomaar over kan zijn met je leven, houd me wel erg bezig.
Hoe de na bestaande van de vliegtuigramp van gisteren om gaan met het verdriet van het verlies van hun geliefde. In een klap hele families verscheurd.
Mensen die andermans eigendommen stelen. Met recht de een zijn dood is de ander zijn brood. Hoe wreed zijn mensen. Hoe respectloos.
Hoe gek is deze wereld of moet ik zeggen hoe gek zijn de mensen op deze wereld.
Ik bid voor de mensen die hun geliefde zijn verloren.
Wat kan je anders doen?
In een klap is het leven dat je zo voor lief nam voorbij. In een klap realiseer je je dat niet alles wat je hebt in het leven maar zo gewoon is.
In een klap is het voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten