Door dat ze dood zijn krijgen mijn andere planten nu de ruimte om uit te groeien. Ik kan niet wachten tot straks de vlinderstruik en de lavendel weer in bloei staat.
Het leven is raar.......... toch je leeft je leven en straks ga je dood zo gaat het toch met alles?
Voor mij is het leven hier op aarde een tussen station, ik ben onder weg hier op aarde naar het eeuwig leven dat mij belooft is.
Hoe raar het klinkt maar ik vraag me soms wel een af hoe het daar zal zijn.
Het moet er mooier zijn dan hier. Dat kan niet anders. Als dit mijn eindstation zou zijn en er hierna niets meer is dan zou dat toch wel treurig zijn.
Zoveel mensen met pijn, verdriet, onrecht, maar ook de dieren. Wat doen we elkaar aan, en wat doen we Gods schepping aan?
Hoe is het zo ver gekomen, dat het lijkt of de mensheid gek is geworden.
Ik ga verder in mijn tuin, puin op ruimen. Zoals God dat bij ons doet iedere dag opnieuw ruimt hij onze puin ( fouten en zonde op) en Hij moppert nooit.
2 opmerkingen:
Hoi Eve, je hebt zelf ook een mooi blog. Bijzonder dat we elkaar zo leren kennen. Gods Zegen!
Dank je wel Antoinette.
Een reactie posten